υαλοθέσιο

το, Ν

υαλόφρακτη προθήκη καταστήματος ή σκευοθήκη, κν. βιτρίνα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υαλοθέτης. Η λ. αποτελεί απόδοση του γαλλ. vitrine (πρβλ. βιτρίνα) και μαρτυρείται, στον λόγιο τ. ὑαλοθέσιον, από το 1897 στο Λεξικόν Ελληνογαλλικόν τού Άγγ. Βλάχου].